Ölüm Günüm
Siz ne zaman öleceğinizi biliyor musunuz?
Ben biliyorum…
Ben her gün güne başlamamı sağlayan deli umudum bittiğinde öleceğim…
En Büyük Korku
Korkarım;
Bir gün bilmediğimi bilmemekten…
Bildiğimi yanlış bilmekten,
Bildiğimi fark edememekten…
Deli Aşk
Âşıkmış öyle söyledi…
Ağlarken mutluymuş,
Gülerken acı çekiyormuş…
Sonsuzluk
Sonsuzluk kaç metre?
Sonu olmayanı düşünmek, her şeyin sonu olan bir dünyada ne kadar kolay?
Çevir bakalım başını gökyüzüne…
Sonsuza kadar uçacak mısın yoksa bir duvar mı var seni bekleyen?
Özlemek
Sürekli bir zamanı ve yaşadıklarımızı özlemek, o zamanı paylaştığımız insanları özlemek…
Aslında özlüyor muyuz gerçekten? Yoksa farkında olmadığımız mutsuzluklarımız mı var?
Kafamızda kurduğumuz sorunsuz dünyayı ve anlamlar yüklediğimiz insanları arıyorsak bu özlem asla bitmez.
Vazgeçmek
Öyle bir an gelir ki birden fark edersin,
Ne yaparsan yap sonuca varamayacaksındır.
Ya da varsan da asla istediğin gibi olmayacaktır yolun sonu…
İşte o anda vazgeçme özgürlüğü, kalbine ve aklına huzur salmaktır.
Bakmak ve Görmek
Bana bakıyordu ama görmüyordu…
Aslında artık kimse kimseyi görmüyordu.
Anlamamak anlatamamaklar,
Yabancılaşmalar, gerginlikler ve hastalıklar hep bu yüzdendi…
Sıfatlarla Yaşamak
“Sarı kıvırcık saçlı, yeşil gözlü, küçük burunlu, açık tenli, ince dudaklı kadın; uzun parmaklarını kullanarak pahalı görünen kadife siyah ceketini giydi ve karşısında duran siyah düz saçlı, kahverengi gözlü, uzun ve büyük burunlu, esmer tenli, kalın dudaklı adama sarıldı. Adamı sevdiğini düşündük…”
Cümlesi gibi yaşıyoruz hayatı.
“Dudaklarında beliren kocaman gülümsemesiyle parlayan gözlerle adama baktı kadın. Adamın kalbinin atışı dışarıdan bile görülebiliyordu. Zaman durdu. Her şey apaçık ortadaydı. Çok büyük sevgi vardı.”
Cümlesi gibi yaşamak varken…